Weg, foetsie, gone….

We zijn in een jubelstemming, want…. tadatadadatatata,…… de tumor is weg, foetsie, gone. Niks meer te zien op de MRI, noppes, nada, rien, nothing, gewoon NIKS. De radioloog noemde het een indrukwekkende regressie. Dat klinkt goed, hè? Tegelijkertijd roept dat een heleboel vragen op waar de wetenschap geen antwoord op weet, dus mijn dokters ook niet en Robert en ik al helemaal niet. Als er geen tumor meer is, moet die borst er dan wel af? Moeten de okselklieren er wel uit, wetend dat het risico op lymfeoedeem na de bestraling erg groot is? Zucht,… moeilijke vragen weer en ook moeilijke antwoorden. In elk geval wil ik die borst graag kwijt. Voor mijn gevoel is de kans dat de borstkanker op dezelfde plek terugkomt een stuk kleiner als er geen borst meer zit. Of dat werkelijk zo is, weet ik niet, maar ik weet wel dat als het op dezelfde plek terugkomt, ik me altijd zal afvragen of het anders was gelopen als ik voor amputatie had gekozen. Dat soort vragen wil ik mezelf nooit hoeven stellen. Als het lokaal terugkomt, heb ik namelijk echt andere zorgen aan mijn hoofd. Maarja, dan die okselklieren… Op de echo was er niks meer te zien. Op de MRI zat wel één witte plek in de oksel, maar omdat de echo niks liet zien (en ze hebben echt zorgvuldig gezocht), ging de chirurg ervan uit dat het vals-positief was. Het risico op lymfeoedeem is groot als alle okselklieren verwijderd worden, zeker omdat ik ook nog bestraald ga worden. Het risico zou wel 50% zijn. Ai,… moeilijk, moeilijk,… want ja, lymfeoedeem is vervelend en daar heb je wel elke dag last van en als je het doet om het risico op terugkeer kleiner te maken, dan doe je dat natuurlijk, maarja,… als het voor niks gedaan wordt….. Nou, lang wikken en wegen, maar ze gaan nu de schildwachtklierprocedure doen (ookwel poortwachtklier of sentinel node genoemd). Dat wil zeggen dat er donderdag, voorafgaand aan de operatie, op de plek waar voorheen de tumor zat, radioactieve stof wordt geinjecteerd. Na een tijdje wordt er dan gekeken naar welke lymfeklier deze radioactieve stof gegaan is. Dit wordt de schildwachtklier genoemd. Er wordt een stip gezet op de plaats waar deze klier te vinden zou moeten zijn. Net voor de operatie op vrijdag wordt er een blauwe kleurstof geinjecteerd op dezelfde plek. Tijdens de operatie kunnen ze dan deze klier terugvinden. Deze wordt verwijderd en tijdens de operatie onderzocht. Als blijkt dat er tumorcellen inzitten, wordt er alsnog voor gekozen om alle okselklieren te verwijderen. Als blijkt dat deze schildwachtklier schoon is, dan mag de rest blijven zitten. Na de operatie worden deze klieren nog zorgvuldiger onderzocht en soms blijkt achteraf dat deze klieren toch positief waren. In dat geval moet ik later nog een keer onder het mes. Ik hoop maar dat die schildwachtklier schoon is, want inderdaad, lymfeoedeem is wel echt vervelend, elke dag opnieuw. Mooi dat het allemaal geregeld kon worden, want het moest natuurlijk op wel erg korte termijn nog ingepland worden. Thanks guys !!! Verder ook goed nieuws. De pompfunctie van mijn hart is onverminderd, dus de chemotherapie heeft daar in elk geval geen schade aangebracht. Mijn bloedwaarden waren prachtig (Hb 7,8, leuco’s 3,5 en ook de thrombo’s prachtig). Ik voel me ook absoluut goed. Ik ben nog een beetje daas van dit gesprek, maar niks om me gek over te piekeren. De opluchting en de blijdschap overheersen. De chemo heeft meer dan goed werk gedaan. Yesyesyes….. En nu maar hopen dat de celletjes elders in mijn lijf het uitmuntende voorbeeld van hun grote broer hebben gevolgd. Byebye,… zwaaizwaai…. Oja, en dan nog even over Isis. Om haar voor te bereiden op de operatie, hebben we het boekje van Muis in het ziekenhuis gekocht. En stukje bij beetje heb ik haar verteld over mijn operatie, dat mijn borst nog ziek is en dat ie eraf gaat, dat ik, net als Muis, een paar nachtjes in het ziekenhuis moet blijven en dat zij, net als Eddie en Kora, bij mij op bezoek komt en dat ze dan ook koekjes, tulpen en ballonnen mee mag nemen. We lezen het elke dag zeker twee keer voor en soms doen we het, als toegift, nog een derde keer. Ze snapt het allemaal heel goed. Het mag in onze oren gruwelijk hard klinken, maar voor haar is het heel duidelijk en ze vindt er niks engs aan. Gisteren wilde ze op school een plakwerkje voor me maken. Toen de juf vroeg waarom ik naar het ziekenhuis moest, zei ze: “Mama’s borst is ziek en de dokter gaat hem eraf halen.” Boing…. Gelukkig is de juf goed op de hoogte, want het knalt er natuurlijk wel in zo’n bericht…. Maarja, als ik straks met haar in bad zit, gaat ze het wel zien, dus kozen we ervoor om het kort en bondig, maar zeker ook duidelijk te vertellen. Omdat we vandaag ook naar het ziekenhuis moesten, vroeg ze aan mijn moeder of die borst er vandaag afging. Mijn moeder zei van niet en daarop vroeg ze: “Gaan we dan een nieuwe borst kopen in de winkel?” Zo simpel kan het leven zijn. Mooi hè?